Ζωηφόρος

Ο θάνατος του θανάτου

Ἡ Ὀρθοδοξία πραγματοποιεῖ ὅ,τι τό πιό  φοβερό. Θανατώνει τόν θάνατο. Προσδοκοῦμε ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν κατά τή Δευτέρα Παρουσία.

Τή νίκη τοῦ θανάτου ἑορτάζουμε στήν πιό λαμπρή ἡμέρα τῆς χριστιανοσύνης, τό Πάσχα. Ἡ δύναμη τοῦ θανάτου ἐξοντώθηκε μέ τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. «Θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Ἑνωμένοι μαζί Του καί μέ τούς ἀδελφούς μας βιώνουμε  τό μυστήριο τῆς ἀναστάσεως, γινόμαστε φωτόμορφα τέκνα τῆς φωτοδόχου Ἐκκλησίας. Ἔτσι κατανοοῦμε πόσο φοβερή πληγή εἶναι οἱ διαιρέσεις καί οἱ κακίες γιά τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής εἶπε: «ὅποιος μυήθηκε στήν ἄφατη δύναμη τῆς ἀναστάσεως, ἀπόκτησε κιόλας ἐμπειρία τοῦ στόχου πού ἐξ ἀρχῆς εἶχε ὁ Θεός δημιουργώντας τό σύμπαν». Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μᾶς θυμίζει τήν ἀθανασία, γιά τήν ὁποία πλασθήκαμε καί ὄχι τή θνησιμότητα στήν ὁποία παρήκοα ἐκπέσαμε.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει: «Ὁ Χριστός κατέβηκε γιά νά σωθοῦμε, δοκίμασε τόν

πειρασμό γιά νά νικήσουμε, ἀτιμάσθηκε γιά νά δοξάσει, νεκρώθηκε γιά νά σώσει, ἀνέβηκε γιά νά τραβήξει κοντά Του ἐκείνους πού εἶχαν γκρεμισθεῖ καί κοίτονταν χάμω γιά τήν

ἁμαρτία». Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου σέ λόγο του ἀναφέρει: «Ὁ Θεός ἔρχεται πλησίον καί οἱ θύρες τοῦ Ἅδη ἀνοίγουν. Ἐκεῖνοι πού ἀπό αἰῶνες κοιμάσθε, εὐφραίνεσθε. Ἐκεῖνοι πού στό σκοτάδι καί στή σκιά τοῦ θανάτου κάθεστε, δεχθεῖτε τό μεγάλο φῶς. Ὁ Δεσπότης καί Κύριος μαζί μέ τούς ἐργάτες, ὁ Θεός μαζί μέ τούς νεκρούς, ἡ ζωή μέ τούς θνητούς, ὁ ἄπταιστος μέ τούς φταῖχτες».

Στήν ἀνάσταση ζοῦμε τήν ὑπέρβαση, τοῦ θανάτου καί κάθε θλίψεως. Ἡ πίστη στήν ἀνάσταση ἀμβλύνει κάθε πόνο καί προσφέρει ἐλπίδα, αἰσιοδοξία καί χαρά. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς χαρίζει τήν ἀφοβία τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστός μέ τόν θάνατό Του κατατρόπωσε τόν θάνατο κι ἔδωσε ζωή στούς κεκοιμημένους στά μνήματα. Οἱ τάφοι

ὅμως εἶναι ξανά γεμάτοι ἀπό σήψη καί φθορά πρίν τόν βιολογικό θάνατο. Ἔγιναν τάφοι οἱ ἀνθρώπινες καρδιές. Τό κοσμοχαρμόσυνο γεγονός τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως δέν φθάνει σέ καρδιές κλειστές, φοβισμένες καί ἰδιοτελεῖς.

 Ὑπάρχει κι ἕνας πρόωρος θάνατος μέ τίς πολλές ἐκτρώσεις, τίς αὐτοκτονίες καί τίς εὐθανασίες. Παιδιά πεθαίνουν ἀπό πείνα, δίψα, ἔλλειψη βασικῶν φαρμάκων κι ἐμβολίων. Σταυρώνουν ξανά τόν Χριστό ὅσοι κλέβουν τήν παιδική ἀθωότητα. Ὅσοι βαστοῦν ὅπλα,

ὅσοι δέν ξέρουν τί νά κάνουν τό χρῆμα τους, ὅσοι μένουν ἀνάλγητοι στόν πόνο τῶν συνανθρώπων τους. Θάνατοι ἠθικοί καί πνευματικοί, καθημερινοί καί βίαιοι, πού δέν ἐλπίζουν στό ἀναστάσιμο φῶς. Πάθη καί λάθη, πλεονασμοί καί κορεσμοί, ἀπληστίες καί σπατάλες, πού ἀναδίδουν ὀσμή θανάτου. Ὅσοι ἐπιμένουν στήν κακία μένουν ἄφωτοι καί ἄχαροι, ψυχικά νεκροί. Ὅσοι ἔχουν κυριευθεῖ  ἀπό τήν ἀπιστία ὁδηγοῦνται μόνοι τους σ’ ἐπιθανάτιο ρόγχο. Οἱ  πιστοί, μέσα στούς πειρασμούς καί τίς στερήσεις τους, ἔχουν ἄφθονο φῶς ζωῆς, πού τούς ἀναγεννᾶ καί ξανακαινουργιώνει. Ἀσπαζόμενοι ἀλλήλους τήν τροπαιοῦχο νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, ὑπογράφουμε συμβόλαιο αἰώνιας εἰρήνης, καταλλαγῆς, συμφιλιώσεως, συνεννοήσεως καί ἀφοβίας θανάτου.

τοῦ Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου

 

από το περιοδικό «ΠΡΩΤΑΤΟΝ», Απρίλιος –Ιούνιος 2013, Αριθ. 130

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel