|
Εορτάζοντες την 2αν του μηνός Ιανουαρίου
Αναλυτικά Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ Πάπας Ρώμης Με τή Δυτική Εκκλησία έχουμε κοινούς αρκετούς αγίους, μέχρι το χωρισμό της από την Ανατολική "Ορθόδοξη Εκκλησία. "Ενας απ" αυτούς είναι και ό Σίλβεστρος.Ό "Αγιος αυτός ήταν γιος του Ρουφίνου, γεννημένος στη Ρώμη. Από μικρή ηλικία εισχωρεί στους κόλπους της Εκκλησίας. Σέ ηλικία δε τριάντα χρόνων χειροτονείται από τον Πάπα Μαρκελΐνο· γίνεται Πάπας το 314 και διαδέχεται τον "Αγιο Μελχιάδη ή Μιλτιάδη. Ενδιαφέρθηκε και πολέμησε πολύ την αίρεση του Αρείου και θέσπισε τους λειτουργικούς κανόνες για τον καθαγιασμό του μύρου του αγίου χρίσματος. 'Αλλά μεταξύ των καλύτερων έργων του πάπα Σιλβέστρου, ξεχωρίζει το έργο της μέριμνας για τή βιοτική συντήρηση των φτωχότερων κληρικών και των μοναχών γυναικών, ώστε οί άνθρωποι αυτοί της πνευματικής διακονίας και προσευχής να μην αποσπώνται από το κυρίως έργο τους.'Ο "Αγ. Σίλβεστρος πέθανε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα την 31η Δεκεμβρίου του 335 μ.Χ.
'Απολυτίκιον. Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. Στολήν ένδυσάμενος, Ιεραρχίας πιστώς, άμέμπτως Ίέρευσας, τω επί πάντων Θεώ, Πατήρ ημών Σίλβεστρε' έχων γαρ πολιτεία. συνεκλάμποντα λόγον, θαύμασιν έβεβαίους, ευσέβειας την δόξαν, δι' ης ουρανίου δόξης, ώφθης συμμέτοχος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΑΓΕΝΗΣ ίερομάρτυρας Ό άγιος Ίερομάρτυρας Θεαγένης ήταν επίσκοπος της πόλης Πάριο· την ονομασία της πήρε επειδή είχε κτισθεί από τους Πάριους, κατοίκους της νήσου Πάρου. Ή πόλη αυτή βρισκόταν μεταξύ της Κυζίκου και της Λαμψάκου. Αυτός λοιπόν οδηγήθηκε στον Τριβοϋνο Ζηλικίνθιο και ομολόγησε τον Χριστό Θεό αληθινό. Όποτε τον έδειραν ανελέητα και αφού τον έδεσαν χειροπόδαρα τον έρριξαν στο βυθό της θάλασσας. "Ετσι τελείωσε το δρόμο του μαρτυρίου και πήρε από τον Κύριο το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ Απεβίωσε ειρηνικά.
Η ΑΓΙΑ 0ΕΟΔΟΤΗ μητέρα των Αγ. Αναργύρων Ήταν μητέρα των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού {βλ. 1 Νοεμβρίου). Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ό κωφός Ήταν ασκητής και έζησε ζωή όσια. Απεβίωσε ειρηνικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ μάρτυρας εξ Άγκυρας Ό "Αγιος αυτός μαρτύρησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (360-363 μ.Χ.). Κατηγορήθηκε ότι πίστευε στον Χριστό και προσπαθούσε να παρασύρει στη χριστιανική πίστη ειδωλολάτρες. Η Βασανίστηκε από τον διοικητή της "Αγκυρας Σατουρνίνο, και τα βασανιστήρια επαναλήφθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. 'Από 'κεΐ τον έστειλαν δέσμιο στην Καισαρεία, όπου τον καταδίκασαν σε θηριομαχία. Σέ κάποια εθνική (ειδωλολατρική) γιορτή λοιπόν, έστησαν απέναντι του ένα κλουβί, άπ' όπου εξόρμησε μια πεινασμένη λέαινα. Ό μάρτυρας δεν θηριομάχησε. Σέ στάση θερμής προσευχής κατασπαράχθηκε από το θηρίο. ΟΙ συγγενείς του παρέλαβαν τα λίγα εναπομείναντα λείψανα του και τα έθαψαν με τιμές. Μετά από λίγο καιρό στην πόλη του μαρτυρίου του, κτίσθηκε εκκλησία στο άγιο όνομα του.
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΓΙΟΣ Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΠΙΣΤΟΣ Μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ο Α' Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης Καταγόταν από την Αντιόχεια· έπωνομάσθηκε Ίεροσολυμίτης, επειδή έμεινε αρκετό καιρό στην αγία Πόλη, 'Από εκεί ήλθε και μόνασε στην Κων/πολη. Υστερούσε σε γραμματική μόρφωση. Τον στόλιζε όμως άδολη ευσέβεια και βαθειά και ειλικρινής αρετή, και τον αγαπούσαν για την ευθύτητα του χαρακτήρα του και την απλότητα των ηθών του. "Οταν στις 2 Αυγούστου 1075 πέθανε ό Πατριάρχης Ιωάννης ό Η', ό αυτοκράτωρ Μιχαήλ Δούκας έφερε στο θρόνο τον Κοσμά, αν και ήταν ήδη πολύ γέρος. Επί της πατριαρχείας του ή αρχιεπισκοπή Πατρών προήχθη σε Μητρόπολη με τρεις ' επισκοπές στη δικαιοδοσία της. Επίσης ό ϊδιος - ό Κοσμάς - χειροτόνησε και έστειλε το 1080 Μητροπολίτη Ρωσίας τον "Ελληνα Ιωάννη, άνδρα κάτοχο μεγάλης μόρφωσης και πολλών αρετών. Οι δυσκολίες όμως της διοίκησης της πατριαρχείας, έκαναν τον απλοϊκό χαρακτήρα του Κοσμά, να έπιθυμήση την ησυχία και τη γαλήνη της πρώην μοναχικής του ζωής. Γι' αυτό λοιπόν, στίς 8 Μαΐου του 1081, άφοϋ λειτούργησε στο ναό του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, έφυγε μαζί με τον υπηρέτη του και αποσύρθηκε στη Μονή Καλλίου στην Κων/πολη. Μάταια τον παρακάλεσαν να επιστρέψει. Αυτός έμενε άμετάπειστος και πέθανε στη Μονή εκείνη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ή Ζώρζης ή Γκιουρτζής ό Ίβηρ Στήν καταγωγή ήταν Ίβηρ. Σέ νεαρή ηλικία τον αγόρασε κάποιος Τούρκος οά σκλάβο και άφοϋ του έκανε περιτομή, του έδωσε το όνομα Σαλής, Μετά τον θάνατο του αφέντη του παρέμεινε στη Μυτιλήνη, άγαμος, και ζούσε ειρηνικά σε κάποιο εργαστήρι, πουλώντας και αγοράζοντας διάφορα εϊδη. Κάποια μέρα, και σε ηλικία πάνω από 70 χρονών, ό Γεώργιος παρουσιάστηκε αυθόρμητα μπροστά στον κριτή και πέταξε μπροστά του το σαρίκι πού φορούσε στο κεφάλι του, και ομολόγησε τον Χριστό. Παρά τίς κολακείες και τους φοβερισμούς, τη διαπόμπευση μέσα στους δρόμους και τα χτυπήματα με ξύλα και μαχαίρια, ό Γεώργιος παρέμεινε αμετάθετος, ομολογώντας την πίστη των πατέρων του. Τέλος, οδηγήθηκε από τους δήμιους του στην τοποθεσία Παρμά-καπού, όπου και έλαβε μαρτυρικό τέλος δι' αγχόνης. Ήταν 2 Ιανουαρίου 1770. Ό δε Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, τοποθετεί το μαρτύριο του Ζώρζη το έτος 1777.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ του Σάρωφ Ό Οσιος Σεραφείμ, ό στάρετς του Σάρωφ, γεννήθηκε στην πόλη Κούρσκ της Ρωσίας από θεοσεβείς και εύπορους γονείς, τον Ισίδωρο, πού ήταν έμπορος και την 'Αγάθη Μοσνίν, στίς 19 Ιουλίου 1759. Το πρώτο του όνομα ήταν Πρόχορος. Σέ ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του, και ή ευλαβική μητέρα του, του μετέδωσε τη χριστιανική ευσέβεια και την αγάπη στη λειτουργική ζωή. Σέ ηλικία 10 ετών μελετούσε τις θείες Γραφές και έδειχνε εξαίσια προσωπικότητα. Υπέφερε από επικίνδυνη αρρώστια, πού θαυματουργικά θεραπεύτηκε από την Παναγία. Δέκα επτά ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και κατέληξε σε μια Μονή στην έρημο του Σάρωφ. Στό 27ο έτος της ηλικίας του, στίς 18-8-1786, αξιώθηκε να καρεϊ μοναχός με το όνομα Σεραφείμ. Μετά ενάμιση χρόνο έγινε ιεροδιάκονος και το 1793, 35 χρονών, χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το κοινόβιο και άρχισε αυστηρή πνευματική ασκητική ζωή, σε άσκητήριο βαθιά στην έρημο του Σάρωφ. Για τους υψηλούς του αγώνες και τη θεάρεστη ζωή του, αξιώθηκε από τον Θεό το χάρισμα της διορατικότητας και της θαυματουργίας. Ή ύπερόσια ζωή του άφησε εποχή, ιδιαίτερα στη Ρωσία. Δίδαξε και έφερε στο δρόμο της σωτηρίας πολλούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, ή απέραντη αγάπη πού έτρεφε στα πλάσματα του Θεού, και ιδιαίτερα στον άνθρωπο, καθώς επίσης και ή χωρίς όρια ταπεινοφροσύνη του. Απεβίωσε ειρηνικά τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 1833, σε ηλικία 74 ετών. Και μετά τη μακάρια κοίμηση του ό όσιος Σεραφείμ επιτελούσε θαύματα και θεράπευε όλους, όσοι με πίστη απευθύνονταν σ' αυτόν. Στίς 19 Ιουλίου 1903, έγινε πανηγυρική ανακήρυξη του σε "Αγιο, παρουσία του τότε Τσάρου, της Τσαρίνας, πολλών μελών της τσαρικής οικογένειας και χιλιάδων λαού. Την ήμερα αυτή έγιναν πολυάριθμες θεραπείες.
Άπολυτίκιον. Ήχος δ . Ταχύ προκατάλαβε. Χριστώ εκ νεότητας άκολουθήσας θερμώς, ευχαίς και δεήσεσιν, εν τη έρήμω Σαρώφ, ως άσαρκος ήσκησας · όθεν του Παρακλήτου, δεδεγμένος την χάριν, ώφθης της Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων διό σε μακαρίζομεν, Σεραφείμ πάτερ όσιε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ (Ρώσος) της Λαύρας του Κιέβου (+ 12ος αϊ.)
|
