Εορτάζοντες την  2αν του μηνός Δεκεμβρίου

• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ

• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΗΡΑΚΛΑΙΜΩΝ, ΑΝΔΡΕΑΣ και ΘΕΟΦΙΛΟΣ οι Ερημίτες

• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΟΛΟΜΩΝ Αρχιεπίσκοπος Εφέσου

• Η ΑΓΙΑ ΜΥΡΩΠΗ ή Μερόπη

• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΙΒΟΣ ό νέος

• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ (ή Μωσής) ό Ομολογητής

• Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ό Φιλεώτης

• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ό Έγκλειστος

• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ

• [Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ]

Αναλυτικά

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ
Ό Αββακούμ, πού το όνομά του σημαίνει "θερμός εναγκαλισμός", ήταν από τη φυλή του Συμεών και γιος του Σαφάτ. Ό χρόνος πού έδρασε τίθεται μεταξύ 650 και 672 π.Χ. Στο προφητικό του βιβλίο, πού διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαϊκό λαό, επειδή παρεξέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρία. Να τί συγκεκριμένα αναφέρει, σχετικά με το πώς πρέπει κανείς να πιστεύει στο Θεό: "Εάν ύποστείληται, ουκ ευδοκεί ή ψυχή μου εν αύτω· ό δε δίκαιος εκ πίστεως μου ζήσεται. Εγώ δε εν τω Κυρίω άγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τω Θεώ τω σωτήρι μου"1. Πού σημαίνει, αν κανείς λιποψυχήσει και άδημονήσει στίς διάφορες δοκιμασίες, ας μάθει, λέει ό Κύριος, ότι δεν επαναπαύεται ή ψυχή μου σ' αυτόν. Ό δίκαιος πού πιστεύει σ' εμένα και τηρεί το Νόμο μου, θα σωθεί και θα ζήσει. Εγώ όμως, λέει ό Προφήτης, θα άγάλλομαι ελπίζοντας στον Κύριο. Θα γεμίσει χαρά ή καρδιά μου για το σωτήρα μου Θεό. Ό πρ. Αββακούμ πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον τόπο των πατέρων του.
1. Αββακούμ, Β' 4, Γ' 18.

Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως ορός προέγραψας, την Θεοτόκον Άννήν εξ ης ημίν έλαμψεν, ό των απάντων Θεός, σαρκός όμοιώματι, Όθεν σε ως προφήτην, θεηγόρον τιμώντες, χάριτος ουρανίου, μετασχείν δυσωπούμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Άββακούμ ένδοξε.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΗΡΑΚΛΑΙΜΩΝ, ΑΝΔΡΕΑΣ και ΘΕΟΦΙΛΟΣ οι Ερημίτες
Κατάγονταν από την πόλη Όξύρρυγχο της Κάτω Αιγύπτου, στη δυτική όχθη του ποταμού Νείλου και ήταν γιοι γονέων χριστιανών. Διάβαζαν τις Άγιες Γραφές και θέλησαν την ερημική ζωή. Στην έρημο, γνώρισαν κάποιο υπέργηρο ευσεβή ερημίτη και έμειναν κοντά του ένα χρόνο, ασκούμενοι. Όταν πέθανε ό γέροντας τους, αυτοί έμειναν εκεί για 60 ολόκληρα χρόνια με πολλή άσκηση και προσευχή. Κάθε Σάββατο, πήγαιναν στους πλησιέστερους συνοικισμούς και κήρυτταν στους ανθρώπους το λόγο του Θεού. Έτσι στήριζαν ψυχές, μέχρι πού ειρηνικά απεβίωσαν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΟΛΟΜΩΝ Αρχιεπίσκοπος Εφέσου
Βλέπε 1 Δεκεμβρίου.

Η ΑΓΙΑ ΜΥΡΩΠΗ ή Μερόπη
Από τις πιο γενναίες γυναίκες, πού μαρτύρησαν στα πρώτα χρόνια της χριστιανικής Εκκλησίας. Έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. και γεννήθηκε στην πόλη Έφεσο. Έχασε νωρίς τον πατέρα της και ανατράφηκε στην πίστη του Χριστού από τη μητέρα της, πού καταγόταν από τη Χίο (λέγεται μάλιστα ότι, στην Έφεσο, ή Αγία πήγαινε καθημερινά στον τάφο της Αγίας 'Ερμιόνης, θυγατέρας του αποστόλου Φιλίππου και έπαιρνε το άναβλύζον απ' αυτόν μύρο και τον έδινε με αφθονία στους πιστούς, γι' αυτό και ονομάστηκε Μυρώπη). Όταν ό Δέκιος εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών, ή Μυρόπη με τη μητέρα της άφησε την Έφεσο και πήγαν στη Χίο, όπου ευεργετούσαν απόρους ασθενείς. 'Αλλ' ό διωγμός εξαπλώθηκε και στην ειρηνική Χίο, και μεταξύ των θυμάτων ήταν και ό άγιος Ισίδωρος (| 14 Μαΐου). Ό ειδωλολάτρης άρχοντας Νουμέριος, διέταξε να μείνει άταφο το σεπτό λείψανο του μάρτυρα. 'Αλλ' ή Μυρόπη, αφού διέφυγε της προσοχής του φύλακα, μαζί με τις υπηρέτριες της, πήρε το λείψανο και το έθαψε με μεγάλη ευλάβεια. Τότε ό Νουμέριος διέταξε να τιμωρηθεί αυστηρά ό φρουρός. Ή είδηση συντάραξε την φιλοδίκαια και ειλικρινή κόρη. Γι' αυτό και παρουσιάστηκε χωρίς δισταγμό, και είπε όλη την αλήθεια στον άρχοντα. Ό Νουμέριος, χωρίς να συγκινηθεί από την εύψυχία της Μυρόπης, γεμάτος θυμό και εκδίκηση, διέταξε να τιμωρηθεί ή Μυρόπη μέχρι θανάτου. Τότε οι στρατιώτες την ξάπλωσαν στη γη και την έδειραν σκληρά με χοντρά ραβδιά. Ή ανδρεία της Μυρόπης υπέμεινε τίς θανατηφόρες πληγές, χωρίς κραυγή και λιποψυχία. Εύψυχη με τη θεία χάρη, έμεινε ακλόνητη στην πίστη. Και παρέδωσε μετά από λίγο το πνεύμα της στη φυλακή, ανεβαίνοντας στα αθάνατα σκηνώματα των δικαιων.
Στον Συναξαριστή του Delehaye ή μνήμη της γιορτάζεται στις 23 Νοεμβρίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΙΒΟΣ ό νέος
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου (307-323) και ήταν διάκονος στην πόλη Θαλσεί. 'Επειδή δίδασκε τον λόγο του Θεού περιφερόμενος πόλεις και χωριά, συνελήφθη. Ομολόγησε τον Χριστό μπροστά στον έπαρχο και καταδικάστηκε να καεί ζωντανός στη φωτιά. ΟΙ χριστιανοί αφού πήραν το άγιο λείψανο του, με τιμές το έθαψαν μαζί με αυτά των αγίων μαρτύρων Γουρία και Σαμονά (15 Νοεμβρίου) στο μέρος Βηθελακικλά.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ (ή Μωσής) ό Ομολογητής
Άγνωστος Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Μνημονεύεται σαν Ομολογητής την 2α Δεκεμβρίου στον Συναξαριστή Delehaye. Στόν Παρισινό Κώδικα 1578 αναφέρεται την 3η Δεκεμβρίου σαν Μωϋσής ό οικονόμος, πού μάλλον θα είναι ό ίδιος με τον ομολογητή.

Ο ΟΣΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ό Φιλεώτης
Γεννήθηκε το 1015 στο χωριό Φιλέα της επαρχίας Δέρκων της Θράκης. Κατά το Άγιο Βάπτισμα ονομάστηκε Κυριάκος (Κύριλλος υπήρξε έπειτα το καλογερικό του όνομα) και από μικρός διακρίθηκε στα Ιερά Γράμματα. Στο εικοστό έτος της ηλικίας του παντρεύτηκε και απόκτησε παιδί. Αλλ' επειδή είχε ζήλο στο μοναχικό βίο, όπως όλοι της εποχής εκείνης, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γυναίκα του και το παιδί του και να αποσυρθεί σε μοναστήρι, λέγοντας στη γυναίκα του: "ή να χωρίσουμε, ή να πάμε και οι δύο σε μοναστήρι". Ή γυναίκα του όμως δεν δέχτηκε τίποτα από αυτά και έτσι ό Κύριλλος έμεινε στο σπίτι του ζώντας ασκητικά. Έπειτα ίδρυσε (1060) μοναστήρι στο χωριό εκείνο, του οποίου το ναό ανήγειρε ό Αλέξιος Κομνηνός. Έτσι οσιακά έζησε ό Κύριλλος, απεβίωσε ειρηνικά το 1110.

Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως ξένος και πάροικος, των επιγείων τερπνών, ζωήν την ίσάγγελον, έπολιτεύσω σαφώς, Πατήρ ημών Κύριλλε· όθεν τας ουράνιους, είληφώς άντιδόσεις, πρέσβευε θεοφόρε, τω Σωτήρι των όλων, δοθήναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ό Έγκλειστος
"εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος)

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ
Κύπριος ασκητής εκ των Αλαμανών

[Ο ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ]