Εορτάζοντες την 4ην του μηνός Αυγούστου

  • ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ ΜΑΞΙΜΙΛΙΑΝΟΣ, ΕΞΑΚΟΥΣΤΟΔΙΑΝΟΣ, ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ (κατ' άλλους Ιωάννης) και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

  • Η ΟΣΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ και ή ανακομιδή των λειψάνων της

  • Ο ΑΓΙΟΣ ΘΑΘΟΥΗΛ

  • ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ της Ιεράς Μονής ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ στην Κων/πολη

  • ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ

Αναλυτικά

 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ ΜΑΞΙΜΙΛΙΑΝΟΣ, ΕΞΑΚΟΥΣΤΟΔΙΑΝΟΣ, ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ (κατ' άλλους Ιωάννης) και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ., όταν ό αυτοκράτωρ Δέκιος άναψε το καμίνι των διωγμών και χωρίς καμιά διάκριση βασάνιζε και σκότωνε νέους και γέρους, τότε και και επτά παίδες, Μαξιμιλιανός, Έξακουστοδιανός, Ίάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Άντωνίνος και Κωνσταντίνος, για να μην αρνηθούν την πίστη τους, αφού διαμοίρασαν τα υπάρχοντα τους στους φτωχούς, έφυγαν από την πόλη και κρύφτηκαν σε κάποια σπηλιά, μέχρι να πάψει ό διωγμός. Επειδή, όμως, ό κίνδυνος ολοένα και πλησίαζε στην κρυψώνα τους, προσευχήθηκαν όλη τη νύκτα να πάρει ό Θεός τίς ψυχές τους, χωρίς να πέσουν στα χέρια του Δεκίου. Ό Θεός άκουσε τη δέηση τους, και το πρωί κοιμήθηκαν χωρίς να ξυπνήσουν. Μετά 194 χρόνια, επί Θεοδοσίου του Μικρού, στην Έφεσο κάποια αίρεση διακήρυττε ότι δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή, κάποιο παιδί στην αγορά της Εφέσου ψώνισε ψωμί με το νόμισμα της εποχής του Δεκίου. Αυτό προκάλεσε έκπληξη. Πήραν, λοιπόν το παιδί και το ανέκριναν. Κατόπιν, πήγαν στη σπηλιά και βρήκαν ζωντανά και τα υπόλοιπα παιδιά. Τότε όλοι κατάλαβαν ότι είναι θαύμα Θεού, για να αποδειχθεί ότι "άνάστασιν μέλλειν έσεσθαι νεκρών, δικαίων τε και αδίκων"1. Δηλαδή, ότι μέλλει να γίνει ανάσταση νεκρών, και των δικαιων και των αδίκων.
1. Πράξεις, κδ' 15.


Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, άφθαρτισθέντες, πολυχρόνιον, ήνυσαν ύπνον, οι εν Έφέσω έπτάριθμοι Μάρτυρες· και άναστάντες πιστούς έβεβαίωσαν, την των ανθρώπων κοινήν έξανάστασιν όθεν άπαντες, συμφώνως τούτους τιμήσωμεν, δοξάζοντες Χριστόν τον πολυέλεον.


Η ΟΣΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ και ή ανακομιδή των λειψάνων της
Καταγόταν από τα μέρη της 'Ανατολής. Σέ μια όμως εκστρατεία τους και Πέρσες, αιχμαλώτισαν και αυτή και τη μετέφεραν στην Περσία. Εκεί υποχρεώθηκε να υπηρετεί την οικογένεια ενός αξιωματικού. Ή ζωή αυτή δεν δυσαρέστησε την Ευδοκία. Και πίστευε ότι παντού, όπου κι αν τύχουμε, μπορούμε να έχουμε μεγάλη αποστολή υπέρ του έργου του Θεού και της ωφελείας του πλησίον μας. Έτσι, εύπειθής, πρόθυμη και διακριτική καθώς ήταν, αλλά και με πολλή φρόνηση και λεπτότητα, κατάφερε αυτή ή αιχμάλωτη να αίχμαλωτήσει τους κυρίους της. Την αγάπησαν όλοι και χριστιανοί. Κατόπιν με πυρήνα το σπίτι του αξιωματικού, κατάφεραν να εκχριστιανίσουν πολλές Περσίδες και Πέρσες. Τα γεγονότα όμως αυτά έφτασαν στ' αυτιά των [ αρχόντων, πού εξοργισμένοι συνέλαβαν την Ευδοκία και τη μαστίγωσαν αλύπητα. Έτσι πληγωμένη την έριξαν στη φυλακή. Άλλα μετά δύο μήνες την έβγαλαν, έσχισαν τις σάρκες της με ακανθωτά ραβδιά, τρύπησαν το σώμα της με μυτερά καλάμια και κατόπιν έσφιξαν τόσο το σώμα της με σχοινιά, ώστε πολλά κόκκαλά της έσπασαν. Αλλ' επειδή ή Ευδοκία με γενναίο φρόνημα εξακολουθούσε να ομολογεί τον Χριστό, την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. Ό Σ. Εύστρατιάδης όμως, έχει άλλη άποψη για το Συναξάρι αυτό και λέει τα εξής: Εν τω Συναξαριστή του Νικόδημου γίνεται σύγχυσις της ανακομιδής των λειψάνων της μάρτυρος ταύτης, της έορταζομένης την 1ή Μαρτίου, προς άλλήν όμώνυμον μάρτυρα της 4ης Αυγούστου1 ότι περί της ανωτέρω πρώην πόρνης και είτα όσιομάρτυρος Ευδοκίας ό λόγος της ανακομιδής, μαρτυρεί ό αρχαίος Παρισινός Κώδιξ 13, όστις εν φ. 356α περί της εορτής των εν Έφέσω επτά παίδων και της ανωτέρω μάρτυρος Ευδοκίας ταύτα σημειοί: Ίστέον ότι τινά των Τυπικών κατά ταύτην την ήμέραν (ήγουν την 4ην Αυγούστου) έορτάζουσι τους αγίους τούτους (επτά παίδας)· έτερα δε κατά την β' ήμέραν του μηνός· κατά δε ταύτην την άγίαν όσιομάρτυρα Εύδοκίαν, ης ακολουθία ψάλλεται τη α' του Μαρτίου μηνός, είγε εστίν αύτη και ούχ ετέρα· έπεί ή της μάρτυρος ακολουθία ταύτην είναι παρίστησιν ημείς δε τω πλείονι των ψήφων νικώμενοι, ενταύθα τους αγίους επτά παίδας τεθείκαμεν εναπομένει δε εις την διάκρισιν". Πράγματι δε ή εις την άγίαν Εύδοκίαν ακολουθία της άνακομιδής των λειψάνων, ή σωζόμενη εις τους Λαυριωτικούς Κώδικας Δ 17 φ. 31 και Δ 14 και εις τον Παρισινόν 1575 φ. 186α του Θεοφάνους ποίημα, αναφέρεται εις την πρώην πόρνην Εύδοκίαν (της 1ης Μαρτίου) και ουχί εις την ανωτέρω της 4ης Αυγούστου, ης την μνήμην και την άνακομιδήν συγχρόνως αναγράφει ό Νικόδημος. Φρονώ, ότι ή Ευδοκία αυτή του Νικόδημου είναι φανταστικόν πρόσωπον, έκλαμβανομένη αντί της μάρτυρος "Ιας, την οποίαν πολλοί Συναξαρισταί κατά την ήμέραν ταύτην σημειούσιν, ήτις έχει και το αυτό άπαραλλάκτως υπόμνημα· φαίνεται ότι ό άντιγραφεύς το όνομα "Ια έθεώρησε άκέφαλον και συνεπλήρωσε αυτό δια της προσθήκης των πέντε πρώτων γραμμάτων Ευδοκ. ή το και πιθανότερον επειδή κατά την ήμέραν ταύτην μνεία γίνεται του ονόματος της Ευδοκίας δια την άνακομιδήν αυτής, και μνεία της μάρτυρος "Ιας, το συναξάριον της τελευταίας ταύτης άπεδόθη εκ συγχύσεως εις την Εύδοκίαν και ούτω προήλθε νέα μάρτυς ανύπαρκτος Ευδοκία· διότι δεν εξηγείται άλλως το κοινόν Συναξάριον της "Ιας των Συναξαριστών και της Ευδοκίας του Νικόδημου. (Πρβλ. Συναξαριστήν Delehaye, σ. 868, 38 και Νικόδημου, σ. 235-236, Απριλίου 4".)]


Ο ΑΓΙΟΣ ΘΑΘΟΥΗΛ
Μαρτύρησε, αφού τον κρέμασαν σε μια μηλιά.


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ της Ιεράς Μονής ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ στην Κων/πολη


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ
 

Πίσω Αρχική σελίδα