Εoρτάζοντες την  4ην του μηνός Απριλίου

  • Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ πού άσκήτευσε στο όρος Μαλαιό.

  • ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ και ΑΓΑΘΑΠΟΥΣ (ή 'Αγαθόπους)

  • Η ΑΓΙΑ ΦΕΡΦΟΥΘΗ μετά της αδελφής καί ανιψιάς της

  • Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΥΠΛΙΟΣ

  • ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΩΝΑΣ, ΣΥΜΕΩΝ καί ΦΕΡΒΙΝΟΣ

  • Ο ΟΣΙΟΣ ΖΩΣΙΜΑΣ

  • Ο ΟΣΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ ηγούμενος της Μονής Στουδίου

  • Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΩΝΑΣ πού ασκήτευσε στη Μονή Παντοκράτορας Αγίου Όρους καί κατόπιν έγινε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης

  • Ο ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

  • Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ό Πολύτλας,

Αναλυτικά

 

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ πού άσκήτευσε στο όρος Μαλαιό.
Από νεαρή ηλικία αγάπησε ολόψυχα τον Κύριο. Επειδή όμως οι γονείς του, παρά τη θέληση του, θέλησαν να τον παντρέψουν, ό Γεώργιος έγινε μοναχός καί επιδόθηκε με Ι όλη του τη δύναμη σε κάθε είδους άσκηση, Ι δηλαδή νηστεία, σκληραγωγία, προσευχή, Ι μελέτη των θείων Γραφών καί άλλα. Πολλοί πού προσέτρεχαν στον Όσιο, φωτίζονταν καί επέστρεφαν δια της μετανοίας στον Χριστό. Άλλ' επειδή ήταν πολλοί αυτοί πού τον επισκέπτονταν, δεν τον άφηναν ήσυχο να προσευχηθεί καί ό Όσιος αποσύρθηκε στο όρος Μαλαιό όπου ησύχαζε. Άλλα καί εκεί μαζεύτηκε πλήθος Μοναχών, τους οποίους ό όσιος καθοδηγούσε με προσευχή καί άσκηση. Τόσο δε πρόκοψε στην αρετή, ώστε έγινε ξακουστός καί θαυμαστός καί στους άρχοντες, ακόμα καί στους βασιλείς, στους οποίους είχε γράψει πολλές καί αξιόλογες συμβουλευτικές επιστολές για διάφορα ζητήματα. Το τέλος της επίγειας ζωής του, προείπε ό Όσιος πρίν τρία χρόνια. Έτσι αφού ασθένησε για λίγο, μάζεψε τους μοναχούς του όρους Μαλαιό, καί αφού τους έδωσε θείες συμβουλές παρέδωσε τη δίκαια ψυχή του στον Θεό, πού τόσο αγάπησε από βρέφος.


Άπολυτίκιον. Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαθε.
Ως θείον γεώργιον, δικαιοσύνης καρπούς, πλουσίως έξήνεγκας, δι ' ενάρετου ζωής, Γεώργιε Όσιε· σύ γαρ καθάπερ φοίνιξ, εν ασκήσει βλαστήσας, τρέφεις τη δωρεά σου, την Χριστού Έκκλησίαν όθεν αεί ευχαρίστως, τιμά την μνήμη σου.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ καί ΑΓΑΘΑΠΟΥΣ (ή 'Αγαθόπους)
Κατάγονταν καί οι δύο από τη νύμφη του Θερμαϊκού, τη Θεσσαλονίκη. Έζησαν στα πρώτα χρόνια των διωγμών. Ό Άγαθάποδας ήταν γέροντας καί νεώτερος ό Θεόδουλος. Άλλα ή χριστιανική αγάπη τους ένωνε άδελφικότατα. Μελετούσαν μαζί τίς Γραφές, εργάζονταν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου καί μοχθούσαν υπηρετώντας τους πάσχοντες καί στερημένους αδελφούς τους. Κάποια νύχτα, όμως, συνέβη κάτι παράδοξο. Είδαν καί οι δύο το ίδιο όνειρο. Ότι, δηλαδή, ταξίδευαν με πλοίο καί ξαφνικά έγινε τρικυμία, καί το πλοίο έσπασε στα δύο. Αυτοί, όμως, σώθηκαν καί ανέβηκαν σ' ένα βουνό, πού ή κορυφή του έφθανε στον ουρανό. Την επομένη μέρα, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Τους συλλαμβάνουν καί κατάλαβαν ότι τους περίμεναν κύματα θανάτου. Ό άρχοντας Φουστΐνος ζήτα να αρνηθούν το Χριστό. Αυτοί, καί οι δύο, Τον ομολογούν με θάρρος. Τότε, τους ρίχνουν στη θάλασσα. Στό βυθό της, βέβαια, πήγαν τα φθαρτά τους σώματα. Οι ψυχές τους, όμως, ανέβηκαν στο θρόνο του Θεού. Καί αξιώθηκαν να φέρουν "επί τάς κεφάλας αυτών στεφάνους χρυσούς"1. Να έχουν, δηλαδή, οτά κεφάλια τους στεφάνια χρυσά, σύμβολα της νίκης καί του ένδοξου θριάμβου τους.
1. Αποκάλυψη Ιωάννου, δ' 4


Η ΑΓΙΑ ΦΕΡΦΟΥΘΗ μετά της αδελφής καί ανιψιάς της
Έζησαν τον 4ο αιώνα, στα χρόνια του βασιλιά Κων/νου, καί όταν βασιλιάς στην Περσία ήταν ό Σαπώρ ό Β'. Όταν κάποτε ή περσίδα βασίλισσα αρρώστησε, μερικές γυναίκες απέδωσαν την άρρώστεια της στις μαγικές ενέργειες της Περσίδας Φερφούθης καί της αδελφής της. Συνελήφθήσαν λοιπόν καί υποβλήθηκαν σε ανάκριση. Απολογήθηκαν ότι ήταν εντελώς αθώες από τέτοιο έγκλημα, διότι ασπάζονταν τη χριστιανική πίστη, πού καταδικάζει τίς μαγείες. Ή ενοχή τους βέβαια δεν αποδείχτηκε, άλλ' ή δήλωση, ότι ήταν χριστιανές, κίνησε τη δυσμένεια του κριτή εναντίον τους. Έτσι, σαν δήθεν μάγισσες καί σαν χριστιανές, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Καί μαζί μ' αυτές, καταδικάστηκε καί ή κόρη της αδελφής της Φερφούθης - ή ανιψιά της δηλαδή - απαλό ακόμη καί νεαρότατο κοριτσάκι. Ή τερατώδης αυτή καταδίκη, μάλλον ευχαρίστησε τίς άγιες γυναίκες, διότι έπασχαν για το Χριστό. Ό τρόπος του θανάτου τους υπήρξε ωμότατος. Τίς πριόνισαν κάθετα από το λαιμό μέχρι τα πόδια, καί έτσι όπως ήταν διχοτομημένα τα σώματα τους τα κάρφωσαν πάνω σε ξύλα.


Ο ΟΣΙΟΣ ΠΟΥΠΛΙΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.


ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΘΕΩΝΑΣ, ΣΥΜΕΩΝ καί ΦΕΡΒΙΝΟΣ
Απεβίωσαν ειρηνικά.


Ο ΟΣΙΟΣ ΖΩΣΙΜΑΣ
Από μικρός ασκήθηκε σ' όλα τα είδη των αρετών. Επισκέφθηκε γύρω στους χίλιους διακρινόμενους για την αρετή τους Ασκητές, καί από κάθε έναν άπ' αυτούς έπαιρνε θεοπρεπεί υποδείγματα ακριβής καί ορθής ασκητικής ζωής. Μετά από μια περίοδο ησυχαστικής ζωής, ό Ζωσιμάς, πήγε στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, όπου μόναζε μαζί με τους εκεί μοναχούς. Κατά τις νηστίσιμες μέρες της Άγιας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως συνήθιζε, βγήκε στην έρημο για περισσότερη άσκηση. Εκεί συνάντησε την Όσια Μαρία την Αιγύπτια, καί αφού την δίδαξε καί την καθοδήγησε, καί ωφελήθηκε καί αυτός άπ' αυτή, επέστρεψε στο Μοναστήρι του, οπού διηγήθηκε στους εκεί Πατέρες το θαύμα πού συνάντησε στην έρημο. Τον επόμενο χρόνο, επανήλθε στον τόπο αυτό της ερήμου, όπου καί πάλι συνάντησε την όσια Μαρία την Αιγύπτια καί τη μετάλαβε των Άχραντων καί Ζωοποιών του Χριστού Μυστηρίων. Όταν όμως καί τον επόμενο χρόνο επανήλθε, τη βρήκε νεκρή καί την κήδευσε. Μετά άπ' όλα αυτά, πήγε καί διηγήθηκε τα γεγονότα στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, καί αργότερα τα παρέδωσε εγγράφως στους μεταγενέστερους για ψυχική ωφέλεια. Ό Ζωσιμάς πέθανε σε βαθιά γεράματα μέσα στο κελί του, ασκούμενος μέχρι τέλους στην αρετή.


Ο ΟΣΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ ηγούμενος της Μονής Στουδίου
Ό γνωστός για την αυστηρότητα της ζωής του καί καθηγητής του ασκητισμού όσιος Πλάτων, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 732 από γονείς ευγενείς καί πλούσιους, του Στεργίου καί της Ευφημίας. Στήν αρχή ήταν βασιλικός Νοτάριος στ' ανάκτορα, άλλ' απαρνήθηκε την κοσμική ζωή καί πήγε στον 'Όλυμπο (Μ. Ασίας), όπου έγινε μοναχός στη Μονή των Συμβόλων. Κατόπιν επανήλθε στην Κων/πολη καί παρέλαβε τους ανιψιούς του Θεόδωρο καί Ιωσήφ (τον μετέπειτα μητροπολίτη Θεσσαλονίκης), καθώς καί τα λοιπά μέλη της οικογενείας του καί αποσύρθηκε στα μέρη της Προύσας, όπου σε ιδιόκτητο κτήμα του έκτισε τη λεγόμενη Μονή του Σακκουδίωνος, της οποίας έγινε καί ηγούμενος. Λόγω όμως ασθενείας του, παρέδωσε την ήγουμενία στον ανιψιό του Θεόδωρο. Άλλα οι βαρβαρικές επιδρομές, τον ανάγκασαν μαζί με το πνευματικό του ποίμνιο να επιστρέψει στη βασιλεύουσα, όταν του δόθηκε ή Μονή Στουδίου, ερημωμένη τότε, για να την κατοικήσει, της οποίας μετά την ανακαίνιση έγινε ηγούμενος. Ατυχώς, από την αυστηρότητα του χαρακτήρα του, ήλθε σε σύγκρουση με τον βασιλιά Κων/νο τον ΣΤ', για τον γάμο του με τη Θεοδότη καί εξορίστηκε. Κατόπιν ανακλήθηκε καί πήρε ενεργό μέρος κατά της εικονομαχίας καί υπέστη μαζί με τους ανιψιούς του Θεόδωρο καί Ιωσήφ, συνεχείς εξορίες καί κακουχίες μέχρι πού πέθανε στις 4 Απριλίου του 814.



Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΩΝΑΣ πού άσκήτευσε στη Μονή Παντοκράτορας Αγίου Όρους καί κατόπιν έγινε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ποια ή Πατρίδα του καί ποίοι οι γονείς του δεν γνωρίζουμε, διότι δεν διασώθηκαν ανάλογες πληροφορίες. Γνωρίζουμε μόνο, ότι ήταν ένας από τους πιο λόγιους καί άσκητικώτερους Αγιορείτες Πατέρες, πού έζησε στον 16ο αιώνα στο Άγιο Όρος καί συγκεκριμένα στη Μονή Παντοκράτορας. Για την ασκητική καί ενάρετη ζωή του, κλήθηκε ηγούμενος της Μονής Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, πού βρίσκεται κοντά στη Θεσσαλονίκη. Ή φήμη της αγιότητας του, διαδόθηκε σ' όλα τα περίχωρα καί οι Θεσσαλονικείς με την πρώτη ευκαιρία τον έκαναν Αρχιεπίσκοπο τους. Θεοπρεπώς αφού ποίμανε το ποίμνιο του, απεβίωσε ειρηνικά το 1544η 1545. Το ιερό λείψανο του, αποθησαυρίζει ή Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμοκολυτρίας καί κάνει πολλά θαύματα.


Ο ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΝΙΚΗΤΑΣ
Δεν είναι σαφής ή ημερομηνία του μαρτυρίου του. Βλέπε βιογραφία του Α.Χ.Ε.Χ. Εορτάζεται πανηγυρικά σαν πολιούχος της πόλης των Σερρών την Κυριακή του Θωμά.


Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ό Πολύτλας,

(Ρώσος, 14ος αϊ).

 

Πίσω Αρχική σελίδα